Οδηγός για Εταιρική Περιβαλλοντική Ευθύνη, Μέρος Α'

Σύμφωνα με το Πράσινο Βιβλίο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2001), εταιρική κοινωνική και περιβαλλοντική ευθύνη, ορίζεται η έννοια σύμφωνα με την οποία οι εταιρίες ενσωματώνουν σε εθελοντική βάση κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανησυχίες στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και στις επαφές τους με άλλα ενδιαφερόμενα μέρη. Η έννοια αυτή επεκτείνεται πέρα απο την πλήρη τήρηση των νομικών υποχρεώσεων της εταιρίας, επενδύοντας περισσότερο στο ανθρώπινο δυναμικό, το περιβάλλον και τις σχέσεις με τα ενδιαφερόμενα μέλη.

Η εταιρική ευθύνη ξεκινά ως κουλτούρα, συμπεριφορά και δράση απο το εσωτερικό της εταιρίας και διευρύνεται προς τα έξω καλύπτωντας την κοινωνία στην οποία δραστηριοποιείται αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη, αφού απο αυτόν αντλεί πόρους και σε αυτόν απορρίπτει.

Η Εταιρική Περιβαλλοντική Ευθύνη μιας εταιρίας, επεκτείνεται:

Στην συμπεριφορά, τα προϊόντα και τις αποφάσεις εντός της εταιρίας
Στις μεθόδους παραγωγής
Στο προσωπικό
Στις μεθόδους εργασίας και τους όρους που βάζει η εταιρία στις συναλλαγές της με τρίτους
Σε δράσεις που αφορούν την κοινωνία στην οποία δραστηριοποιείται (τοπική-ευρύτερη-παγκόσμια)

Η Εταιρική Περιβαλλοντική Ευθύνη έχει στόχο:

Να συμβάλει στις προσπάθειες κατά των κλιματικών αλλαγών
Να μειώσει τις εκπομπές αερίων ρύπων μειώνοντας την συμβολή στο φαινόμενο του θερμοκηπίου
Να μειώσει τη χρήση ενέργειας και να προωθήσει την ορθολογιστική χρήση της
Να προωθήσει τις καθαρές μορφές ενέργειας
Να μειώσει την παραγωγή αποβλήτων
Να μειώσει την χρήση πρώτων υλών
Να προωθήσει την βιώσιμη ανάπτυξη
Να μειώσει την ρύπανση του υδροφόρου ορίζονται και των εδαφών
ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών

Όταν μιλάμε για Ε.Π.Ε στην Κύπρο πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας και την νομοθεσία 189 του 2007 με τίτλο:

Ο περί της περιβαλλοντικής ευθύνης όσον αφορά την πρόληψη και την αποκατάσταση περιβαλλοντικής ζημιάς

Το πιο σημαντικό μέρος αυτής της νομοθεσίας είναι η υποχρέωση οποιασδήποτε εταιρίας να πάρει προληπτικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος και σε περίπτωση οποιασδήποτε περιβαλλοντικής ζημιάς να αναλάβει την αποκατάσταση, διαφορετικά οι ποινές είναι ιδιαίτερα αυστηρές, σε σημείο που ο ίδιος ο νόμος συστήνει στις εταιρίες να έχουν ασφάλεια.

Η Ε.Π.Ε. είναι ένας εθελοντικός τρόπος αντιμετώπισης των προβληματισμών της κοινωνίας.

Αναμένεται απο τις εταιρίες να εφαρμόσουν την Ε.Π.Ε, ούτως ώστε:

Να παρέχουν διαφάνεια και αρκετά στοιχεία για έλεγχο και όχι να οργανώνονται μόνο για δημοσιότητα
Να θέτουν μακροπρόθεσμους στόχους και να αναπροσαρμόζουν τις δράσεις τους
Να οργανώνουν τις δράσεις τους και να φροντίζουν για την συνέχεια τους. Η συνεχής και συστηματική δράση επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα και ενισχύει την αξιοπιστία και το θετικό προφίλ της εταιρίας
Να παρακολουθούν και να κατανοούν τα προβλήματα και να μην αναλώνονται σε θέματα λιγότερο σημαντικά ή σε λάθος στιγμή
Να διαχειρίζονται και την Ε.Π.Ε. τους με την ίδια προσοχή και σοβαρότητα που χειρίζονται άλλα σημαντικά θέματα και όχι ως ένα θέμα δευτερευούσης σημασίας
Η επιχειρηματική στρατηγική να συμβαδίζει με ένα σύστημα αξιών τις οποίες η εταιρία πρεσβεύει
Να έχουν πρόγραμμα συνεχούς βελτίωσης και προώθησης περιβαλλοντικών δράσεων
Να έχουν μετρήσιμα αποτελέσματα στις δράσεις τους και
Ίσως το πιο σημαντικό, να επενδύουν στην εμπιστοσύνη του κοινού και των συνεργατών τους

Εφαρμογή προτύπων για την Ε.Π.Ε:

Με σκοπό την συστηματική προσέγγιση και ανάληψη δράσεων Ε.Π.Ε., τη συγκρισιμότητα των δράσεων αλλά και την αποτελεσματική εφαρμογή και παρακολούθηση τους, έχουν αναπτυχθείκατάλληλα πρότυπα τυποποίησης δράσεων. Τα πρότυπα αυτά ευκολύνουν την αναφορά και κοινοποίηση των δράσεων στα ενδιαφερόμενα μέρη. Παραδείγματα τέτοιων προτύπων που επικεντρώνονται στο κομμάτι της περιβαλλοντικής ευθύνης που αφορά το περιβάλλον, είναι τα εξής:

ISO 26000, Global Reporting Intiative (GRI), Green Globe, United Nations Intergovernmental Working Group of Experts on International Standards of Accounting and Reporting (UNIWGE on ISAR).

Ανακύκλωση και Λάρνακα

Έχει γίνει αρκετός λόγος τις τελευταίες μέρες για το θέμα της ανακύκλωσης στη Λάρνακα. Επειδή έχουν λεχθεί πολλά και μεταξύ αυτών και πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, θεωρούμε σωστό να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα προς αποκατάσταση της πραγματικότητας.

Ο προγραμματισμός της Green Dot Κύπρου με βάση του οποίου αδειοδοτήθηκε, αφορούσε κάλυψη των πέντε πόλεων της Κύπρου μέχρι τα μέσα του 2012. Με παρότρυνση και βοήθεια από το κράτος επισπεύστηκε το πρόγραμμα και ήδη καλύπτει τις 4 από τις 5 πόλεις ενώ μέσα στο 2010 θα καλυφθούν όλες οι πόλεις. Άρα δεν καθυστέρησε το πρόγραμμα αλλά αναπτύχθηκε πολύ πιο γρήγορα από ότι είχε αρχικά σχεδιαστεί. Από την στιγμή που αναπτύσσεται σταδιακά (και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς) θα υπήρχε πρώτη, δεύτερη, τρίτη κ.λ.π. και τελευταία φάση. Και δεν είναι ούτε παράδοξα, ούτε παράλογα που έτυχε η Λάρνακα να είναι η τελευταία πόλη που μπαίνει στο πρόγραμμα. Κάθε λογικός σχεδιασμός θα επικεντρωνόταν πρώτα στις πόλεις με τη μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού (Λευκωσία και Λεμεσός). Στη συνέχεια όταν η επιλογή ήταν ποιος θα έπρεπε να καλυφθεί πρώτος μεταξύ Λάρνακας, Πάφου και ελεύθερης Αμμοχώστου και πάλι η επιλογή της Πάφου και της ελεύθερης Αμμοχώστου ήταν λογική γιατί είναι οι αμιγώς τουριστικές περιοχές και πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι και την εικόνα της χώρας μας προς τις χιλιάδες των ξένων που επισκέπτονται τη χώρα μας (η μεγαλύτερη πηγή εισοδημάτων μας ως χώρα). Στο κάτω κάτω, αν επιλέγαμε τότε τη Λάρνακα και αφήναμε την Πάφο και ελεύθερη Αμμόχωστο πίσω, δεν θα είχαμε τα ίδια παράπονα από την ελεύθερη Αμμόχωστο που επίσης θα εξυπηρετείται από το νέο ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ ή την Πάφο που εξυπηρετείται εδώ και μήνες από σύγχρονο ΧΥΤΑ και έχουν αυξημένο κόστος απόρριψης;

Τώρα όσον αφορά τις πληροφορίες για άλλο πρόγραμμα ανακύκλωσης στη Λάρνακα που έχουν δημοσιευτεί αυτές τις μέρες, το επιχείρημα ότι επειδή άργησε να έρθει η Green Dot Κύπρου τότε θα κάνουμε άλλο πρόγραμμα από μόνοι μας, δεν ευσταθεί. Από τις 16 Μαρτίου είχαμε αποταθεί στους δύο μεγάλους Δήμους της Λάρνακας και τους ζητήσαμε συνάντηση για έναρξη των διαβουλεύσεων για εφαρμογή των προγραμμάτων ανακύκλωσης. Ο προγραμματισμός περιλαμβάνει ένταξη τριών Δήμων και οκτώ μεγάλων Κοινοτήτων με 105,000 κατοίκους το Νοέμβριο, ενώ θα γίνει προσπάθεια να γίνει ακόμη πιο σύντομα η έναρξη τους (π.χ. Σεπτέμβριο). Άρα που είναι η καθυστέρηση που καθιστά απαραίτητη τη δημιουργία άλλου προγράμματος; Έτσι και αλλιώς και όλα να είναι συμφωνημένα, τεχνικά χρειάζονται 4-5 μήνες να αρχίσουν τα έργα (προμήθεια κάδων, μηχανημάτων, ενημέρωση κατοίκων κ.λ.π.).

Σχετικά με το πρόγραμμα της Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης που παρουσιάζεται ως υποκατάστατη επιλογή του ολοκληρωμένου προγράμματος διαλογής στην πηγή που εφαρμόζουμε ως δίκτυο Green Dot οργανισμών σε όλη την Ευρώπη, τα πράγματα είναι διαφορετικά από ότι έχουν λεχθεί. Έχει παρουσιαστεί ως ένα πετυχημένο πρόγραμμα που εφαρμόζεται σε όλη την Ελλάδα. Στην ουσία τα αποτελέσματα είναι πολύ πίσω από τα αρχικά αναμενόμενα. Ούτε μπορεί ένα τέτοιο πρόγραμμα να παρουσιάζεται ως ολοκληρωμένο πρόγραμμα διαλογής στην πηγή.

Η ανακύκλωση γίνεται πιο εύκολη!

Η Green Dot Κύπρου εισάκουσε τις ανάγκες του κόσμου και γι’ αυτό κάνει την ανακύκλωση ακόμη πιο εύκολη για όλους μας. Από την 1η Φεβρουαρίου του 2010, στην Λεμεσό και στην Λευκωσία, η συλλογή του Χαρτιού πραγματοποιείτε ταυτόχρονα με την συλλογή του PMD (πλαστικά, μέταλλα και χαρτόκουτα ποτών τύπου Tetra Pak) μια φορά κάθε εβδομάδα.

Φυσικά, τα υλικά διαχωρίζονται κανονικά και ενώ αρχικά περνούσαν δύο ξεχωριστά φορτηγά την ίδια μέρα για να εξυπηρετούν τις απαιτήσεις του κοινού, σύντομα το σύστημα ενισχυθηκε με πιο κατάλληλα διαμορφωμένα φορτηγά (δύο ξεχωριστών τμημάτων) για την ταυτόχρονη συλλογή των ανακυκλώσιμων υλικών.

Προσπάθεια της Green Dot Κύπρου είναι η απλοποίηση των διαδικασιών για την διευκόλυνση των πολιτών στην συμμετοχή στην ανακύκλωση. Ως εκ τούτου μαζί με την αλλαγή στον τρόπο συλλογής των δύο ρευμάτων σας δίνει και την δυνατότητα χρήσης της ειδικής καφέ διαφανής σακούλας για το χαρτί.

GREEN DOT ΚΥΠΡΟΥ, ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Το ήξερες?

Το ήξερες εσύ ότι...

Με κάθε τόνο χαρτιού που ανακυκλώνουμε, εξοικονομούμε 2 βαρέλια πετρέλαιο?

Με κάθε τόνο χαρτιού που ανακυκλώνουμε, σώζουμε 17 δέντρα?

Με κάθε τόνο χαρτιού που ανακυκλώνουμε, εξοικονομούμε ενέργεια 4.100 Kw?

Με κάθε τόνο γυαλιού που ανακυκλώνουμε, εξοικονομούμε 135 βαρέλια πετρέλαιο?

Πράσινες Θέσεις Εργασίας

Το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (UNEP), το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO) και η Διεθνή Ένωση Συνδικάτων (ITUC) καθόρισαν τις "Πράσινες θέσεις εργασίας" τις θέσεις που δημιουργούνται στη γεωργία, βιομηχανία, έρευνα και ανάπτυξη, στη διοίκηση και σε υπηρεσίες που στοχεύουν στη μείωση των περιβαλλοντικών κινδύνων.

Μια επιτυχημένη στρατηγική για Πράσινη Οικονομία περιλαμβάνει ολική κοστολόγηση των περιβαλλοντικών και κοινωνικών παραμέτρων με έμφαση στην ενέργεια και υλικά ούτως ώστε να αποθαρρύνει τη μη βιώσιμη ανάπτυξη, παραγωγή και κατανάλωση.

Μια Πράσινη οικονομία λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη φύση και τους ανθρώπους και φροντίζει να δημιουργήσει αρκετές εργασιακά σωστές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.

Στην Κύπρο υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας τέτοιων θέσεων με ορισμένα μέτρα να μην προϋποθέτουν κανένα κόστος από τη κυβέρνηση όπως π.χ. η εφαρμογή ορισμένων νομοθεσιών και πρακτικών.

Ανάλογα με την πολιτική που εφαρμόζει ένα κράτος μπορεί να γίνει επικέντρωση σε μέτρα που θα δημιουργήσουν για παράδειγμα δουλειές σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τεχνίτες, εργάτες και γενικά ανθρώπους με χαμηλό γενικά εισόδημα και ανέργους.

Τομείς οι οποίοι εύκολα προσφέρονται για εφαρμογή στην Κύπρο είναι αυτοί του περιβάλλοντος, της ενέργειας, του νερού, των αποβλήτων, των μεταφορών αλλά και γενικά μέτρα που επιτυγχάνουν την αυτοχρηματοδότηση και την μείωση των δημόσιων λειτουργών.

Φυσικά για να ονομάζονται "πράσινες" οι νέες θέσεις θα πρέπει να έχουν σχέση με το περιβάλλον.

Μερικά παραδείγματα από πρωτοβουλίες άλλων χωρών

1. Στις πλείστες των ευρωπαϊκών χωρών δίνονται κίνητρα για ανακαινίσεις κτηρίων με τον όρο ότι αυτές θα κάνουν τα κτήρια πιο οικολογικά.
Πέραν από τη περιβαλλοντική πτυχή, μια ανακαίνιση δίνει εργασία σε όλων των ειδών τεχνίτες και μικρομεσαίους, άτομα δηλαδή που υποφέρουν περισσότερο από την οικονομική κρίση.

Επιπλέον αναζωογονούνται περιοχές που ήταν μέχρι τώρα υποβαθμισμένες, επιτυγχάνεται εξοικονόμηση ενέργειας και μειώνεται η εξάπλωση της πόλης στη φύση.
Το πιο επιτυχημένο πρόγραμμα είναι αυτό που εφαρμόστηκε στη Γερμανία κάτω από τον τίτλο "απόδοση κτηρίων" και αποτελείτο από ένα ολοκληρωμένο πακέτο από ελάχιστες προδιαγραφές κτηρίων, δάνεια και επιχορηγήσεις με έμφαση στις ανακαινίσεις.
Παρόμοιο πρόγραμμα εφαρμόστηκε και στις Ηνωμένες πολιτείες αλλά αυτό στόχευε σε κατοικίες ατόμων με χαμηλά εισοδήματα.

2. Στην Αμερική βοήθεια στις αυτοκινητοβιομηχανίες συνοδευόταν από όρο να θέσουν στην αγορά ένα συγκεκριμένο αριθμό ηλεκτρικών αυτοκινήτων.

3. Στην Γερμανία ορισμένη από τη βοήθεια επικεντρώθηκε στην κατασκευή τραίνων με βοήθημα στο προσωπικό των αυτοκινητοβιομηχανιών να μεταφέρουν την πολύ συγγενική κατάρτισή τους στην κατασκευή τραίνων, εφόσον μειώθηκαν πολύ οι πωλήσεις αυτοκινήτων.

4. Μια από τις πιο έξυπνες πρωτοβουλίες ήταν αυτή της πόλης του Βερολίνου όπου οι αρχές υπέδειξαν ενεργοβόρα κτήρια δημοσιοποίησαν τα ετήσια έξοδα σε ενέργεια και η εταιρεία που έπαιρνε τα μέτρα μείωσης της κατανάλωσης πληρωνόταν από τη διαφορά στο κόστος λόγω της εξοικονόμησης. Έτσι με μηδέν κόστος αναβαθμίστηκαν όλα τα δημόσια ενεργοβόρα κτήρια της πόλης.

5. Στην Ισπανία επιβλήθηκε η υποχρεωτική εφαρμογή σε κτήρια ηλιοθερμικών (ηλιακούς θερμοσίφωνες) και φωτοβολταικών συστημάτων. Η στήριξη που δινόταν για να αντιμετωπιστεί το επιπλέον κόστος συνδύαζε χαμηλότοκα δάνεια, επιχορηγήσεις και φορολογικές απαλλαγές.

6. Η Κίνα υποχρέωσε τις χίλιες πιο ενεργοβόρες βιομηχανίες της να μειώσουν σε προκαθορισμένο ποσοστό την κατανάλωση ενέργειας τους.

Τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια της Ελλάδας

Σημαντικά στοιχεία για τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια της Ελλάδας παρέχει στον αναγνώστη, έκδοση του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μακρινίτσας Πηλίου, σε επιμέλεια του καθηγητή Γιώργου Γκράσσου.Στην προβιομηχανική Ελλάδα, αναφέρεται στην έκδοση, το κύριο δομικό υλικό ήταν η πέτρα και ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που απασχολούσαν τους κατοίκους, περισσότερο της ηπειρωτικής και λιγότερο της νησιωτικής υπαίθρου, ήταν η ασφαλής διέλευση των οδοιπόρων και των μεταφορικών μέσων τους, πάνω από ποτάμια, ρέματα και χείμαρρους.Μέχρι τον 20ο αιώνα, το μόνο εφικτό, αλλά λειτουργικό τεχνικό έργο, που μπορούσε να κατασκευάσει ο ασπούδαστος μάστορας της εποχής εκείνης για να δώσει τη λύση στο συγκοινωνιακό πρόβλημα που απασχολούσε, όχι μόνο τον ίδιο αλλά όλους ανεξαιρέτως τους συντοπίτες του, ήταν ένα πέτρινο γεφύρι, μονότοξο όπως της Κόνιτσας ή πολύτοξο όπως της Άρτας.Το έργο της κατασκευής ήταν τόσο σημαντικό, που οδήγησε στη δημιουργία σχετικών τραγουδιών, παραδόσεων αλλά και θρύλων, που αναφέρονταν ακόμα και σε ανθρωποθυσία για να στεριώσει το πολυπόθητο γεφύρι. Όμως, η κατασκευή τέτοιων γεφυριών έχει σταματήσει από το 1940 και η πολύπλοκη αυτή τέχνη έχει ήδη περάσει στη λήθη, ώστε σήμερα να μην υπάρχει ούτε ένας "γέφυρας" ή "κιοπρουλής", όπως χαρακτηριστικά ονομαζόταν ο λαϊκός γεφυροποιός.Οι πέτρινες τοξωτές κατασκευές έχουν χαρακτηριστεί από τους ειδικευμένους επιστήμονες ως μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της αρχιτεκτονικής για τον προβιομηχανικό άνθρωπο και ως τον πρώτο μεγάλο σταθμό στην εξελικτική πορεία της παγκόσμιας γεφυροποιίας. Ο δεύτερος μεγάλος σταθμός ήταν η εισαγωγή της χρήσης του σιδήρου κατά τον 19ο αιώνα.Αναφορά μεταξύ άλλων κάνει για τα πιο σημαντικά τοξωτά γεφύρια του Νομού Ιωαννίνων.

Νομός Ιωαννίνων

- Του Νούτσου ή Κόκκορου, 1750: Μονότοξο γεφύρι, κοντά στο χωριό Κήποι Ζαγορίου. Γεφυρώνει τον ποταμό Βίκο. Πρώτος χορηγός ήταν ο Νούτσος Κοντοδήμος από το χωριό Βραδέτο και το 1768 επισκευάστηκε από τον Νούτσο Καραμεσίνη. Έχει ένα πολύ μικρό ανακουφιστικό τόξο και μια μαρμάρινη επιγραφή στη δυτική πλευρά που μνημονεύει την επισκευή του 1960 από την "Ένωση Ζαγορίσιων Αθηνών".
- Το Καλογερικό ή του Πλακίδα, 1814: Τρίτοξο. Γεφυρώνει τον ποταμό Βίκο. Πρώτος χορηγός υπήρξε ο καλόγερος Σεραφείμ από το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία της Βίτσας. Ο Αλέξανδρος Μαμμόπουλος το χαρακτήρισε ως "κάμπια εν κινήσει". Το κατάστρωμά του δεν είναι επίπεδο και ακολουθεί τα ανεβοκατεβάσματα των 3 τόξων.
- Της Ζέρμας, αχρονολόγητο: Δίτοξο. Γεφυρώνει τον ποταμό Σαραντάπορο. Βρίσκεται ανάμεσα στη Δροσοπηγή (=Κάντσικο) και την Πλαγιά (=Ζέρμα) του Δήμου Μαστοροχωρίων. Έχει δύο άνισα και οξυκόρυφα τόξα και το με-σόβαθρο του χτίστηκε πάνω σε φυσικό βράχο. Η κατασκευή του μπορεί να σχετίζεται με την ίδρυση της Μονής της Παναγίας της Ζέρμας κατά το 15ο αιώνα.
- Της Κόνιτσας, 1870: Μονότοξο. Γεφυρώνει τον ποταμό Αώο, νοτιοδυτικά της πόλης της Κόνιτσας. Ίσως το μεγαλύτερο μονότοξο της Βαλκανικής με διαστάσεις τόξου 20x40 μέτρα. Κόστισε 120.000 γρόσια και χορηγοί ήταν ο Ι. Λούλης, οι αφοί Λιάμπεη, η Α. Παπάζογλου, κ.ά. Ο Ζιώγας Φρόντζος από την Πυρσόγιαννη ήταν ο πρώτος μάστορας. Έχει σιδερένιο καμπανάκι.

Στόχος η ευαισθητοποίηση των μαθητών
Τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια συνήθως είναι χτισμένα σε μια ιδιαίτερη αλλά και σε πολλές περιπτώσεις δυσπρόσιτη θέση. Εξαιτίας της δυσπρόσιτης θέσης τους αλλά και της έντονης αστυφιλίας που καταδυναστεύει την ελληνική ύπαιθρο τις περισσότερες φορές τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια δεν αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του άμεσου περιβάλλοντος των Ελλήνων και οι γνώσεις τους σχετικά με αυτά είναι περιορισμένες έως ανύπαρκτες. Πάρα πολλά έχουν περιέλθει σε αχρηστία και αναπόφευκτα έχουν γίνει βορά στη φθοροποιό δύναμη του πανδαμάτορα χρόνου. Η έκδοση του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μακρινίτσας Πηλίου κάνει μια συνοπτική αναδρομή στην παγκόσμια γεφυροποιία, παρουσιάζει μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά πέτρινα τοξωτά γεφύρια που υπάρχουν ή υπήρχαν σ' ολόκληρη την Ελλάδα, κάνοντας μια ιδιαίτερη αναφορά σ' αυτά του Πηλίου, μελετά και αναπαριστά τη διαδικασία κατασκευής τους, συστήνει τους συνήθως ανώνυμους κατασκευαστές τους, τα εργαλεία και τη συνθηματική γλώσσα τους και στο τέλος παραθέτει αρκετά φύλλα εργασίας για μαθητές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης.Κύριος στόχος της είναι η ευαισθητοποίηση της μαθητικής κοινότητας, της κοινής γνώμης και των αρμόδιων φορέων που σχετίζονται με την προστασία όχι μόνο του φυσικού αλλά και του δομημένου περιβάλλοντος.